O Certyfikat Psychoterapeuty PTP mogą się ubiegać lekarze, psychologowie oraz osoby posiadające inne wykształcenie wyższe na poziomie magisterskim, które:

1. Ukończyły całościowy, co najmniej 4-letni kurs psychoterapii atestowany przez Polskie Towarzystwo Psychiatryczne. W atestowanym kursie psychoterapii mogą uczestniczyć osoby spełniające warunki związane z wykształceniem (jak wyżej) oraz będące członkami Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, Sekcji Naukowej Psychoterapii lub Sekcji Naukowej Terapii Rodzin PTP od początku kursu oraz mające opłacone składki członkowskie. 
2. Uzyskały pozytywną opinię (rekomendację) superwizora Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Opinia superwizora dotycząca dopuszczenia do egzaminu na certyfikat powinna kończyć się jednoznaczną konkluzją dotyczącą przygotowania kandydata do samodzielnego prowadzenia psychoterapii w opiece zdrowotnej i innych obszarach. 
3. Kandydaci do certyfikatu powinni wykazać się doświadczeniem klinicznym, wynikającym z co najmniej 5 lat pracy (lub wolontariatu) w instytucji prowadzącej działalność kliniczną, w tym w zakresie psychoterapii lub powinny mieć specjalizację w dziedzinie psychiatrii i/lub psychiatrii dzieci i młodzieży (w przypadku lekarzy) lub specjalizację z psychologii klinicznej (w przypadku psychologów). (uchwała zarządów SNP i SNTR PTP nr 02/22.12.2015) 
4. Odbyły 150 godzin dydaktycznych superwizji, prowadzonych przez superwizora Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego lub Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. Co najmniej 60 sesji powinno być przeprowadzone przez superwizora rekomendującego (z Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego). W szczególnych przypadkach kandydat może skorzystać z 30 sesji superwizji u superwizora z innego towarzystwa psychoterapeutycznego reprezentującego jedno z głównych podejść, przy czym superwizor ten musi być wskazany przez superwizora rekomendującego. Kandydat może się też superwizować u superwizora aplikanta, ale nie może mieć więcej niż 50 godz. tej superwizji i nie może on być głównym rekomendującym superwizorem. Superwizor jest odpowiedzialny za uzyskanie przez kandydata wystarczających umiejętności praktycznych oraz jego przygotowanie do egzaminu. Jest zobowiązany do znajomości zasad i wymagań dotyczących ubiegania się o certyfikat psychoterapeuty i do uczestniczenia w egzaminie. Superwizji należy poddać co najmniej 5 procesów psychoterapeutycznych. Osoby, które rozpoczęły, superwizję po 1 września 2004r., powinny odbywać obligatoryjnie superwizję indywidualną i grupową. Co najmniej 50 sesji powinno przebiegać w trybie superwizji indywidualnej a co najmniej 50 sesji w trybie superwizji grupowej (w grupach liczących nie więcej niż 12 osób). 50 sesji może być przeznaczone na superwizję indywidualną lub grupową, zależnie od wspólnej decyzji superwizora i superwizowanego. Grupy Balinta, zależnie od sposobu prowadzenia, mogą być traktowane jako część superwizji grupowej (do 50 sesji) lub doświadczenia własnego (do 50 sesji). [Uchwała XXX SNPiSNTR.9.03.09] 
5. Odbyły 250 godzinnych sesji doświadczenia własnego rozumianego jako indywidualna lub grupowa praca nad problematyką własną (np. zgrupowanie dydaktyczno-treningowe, psychodrama, genogram, trening interpersonalny lub terapia własna) prowadzonych przez certyfikowanych psychoterapeutów Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego lub Psychologicznego. 
6. 
   
   1. Odbyły staż w wymiarze 360 h we wskazanym przez superwizora rekomendującego akredytowanym ośrodku lub ośrodkach, lub 
   2. Pracują w ośrodku akredytowanym i odbyły staż w wymiarze 120h w innym wskazanym przez superwizora rekomendującego akredytowanym ośrodku o odmiennym podejściu” [Uchwała XXIX SNPiSNTR z dnia 09.03.09] 
   3. Staż można odbyć w różnych ośrodkach pod warunkiem, że żadna z części nie będzie mniejsza niż 120 godzin. [Uchwała SNP i SNTR nr 8/27.02.2014]

Dokumenty: 
- Podanie do Zarządu SNP PTP o dopuszczenie do egzaminu na Certyfikat Psychoterapeuty; 
- Curriculum Vitae zawierające: dane o wykształceniu, ukończonych kursach, stopniach naukowych, specjalizacjach oraz opis przebiegu pracy zawodowej; 
- Kserokopię dyplomu ukończenia studiów wyższych; 
- Kserokopię zaświadczenia o specjalizacji klinicznej lub zaświadczenie od kierownika specjalizacji o ukończeniu trzech lat programu specjalizacyjnego; a w przypadku kandydatów, którzy z powodu formalnych przeszkód nie rozpoczęli specjalizacji lub mają wykształcenie wyższe inne niż lekarskie albo psychologiczne - zaświadczenie o 5 latach pracy (lub wolontariatu) w zakładzie opieki zdrowotnej, w którym stosowana jest psychoterapia; 
- Rekomendację superwizora; 
- Kserokopię zaświadczenia o ukończonym kursie całościowym (i ewentualnie o ukończeniu innych kursów); 
- Kserokopie zaświadczeń o odbytych sesjach superwizyjnych; 
- Kserokopie zaświadczeń o odbytych sesjach doświadczenia własnego; 
- Kserokopię zaświadczenia o odbytych stażach; 
- Zaświadczenie o przynależności do Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i opłaconej składce członkowskiej; 
- Zaświadczenie o przynależności do Sekcji Naukowej Psychoterapii lub Sekcji Naukowej Terapii Rodzin Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i opłaconej składce członkowskiej; Kandydat może również dołączyć inne zaświadczenia np. dotyczące uczestnictwa w konferencjach, dodatkowych warsztatach, kursach etc. 
Materiały (wszystkie w 2 egzemplarzach): 
- opis pacjenta, u którego przeprowadzono całą terapię wraz z opisem przebiegu i wyników tego zakończonego procesu psychoterapeutycznego, 
- opis pacjenta i toczącego się procesu psychoterapeutycznego oraz nagrania audio lub video sesji psychoterapeutycznej pacjenta/grupy/rodziny, 
transkrypcja przedstawionego nagrania.

Wraz z kompletem dokumentów i materiałów należy składać w Zarządzie Sekcji Naukowej Psychoterapii do: 

- końca LUTEGO – sesja wiosenna 
- końca PAŹDZIERNIKA – sesja zimowa

1. Po złożeniu kompletu dokumentów i materiałów egzaminacyjnych przez kandydatów, na wspólnym zebraniu Zarządu Sekcji Naukowej Psychoterapii i Zarządu Sekcji Naukowej Terapii Rodzin PTP rozpatruje się wnioski wraz z załączonymi dokumentami, a następnie podejmuje decyzję o dopuszczeniu do egzaminu.
2. Zarządy Sekcji Naukowej Psychoterapii i Sekcji Naukowej Terapii Rodzin PTP powołują komisję egzaminacyjną, w której skład wchodzą dwaj superwizorzy psychoterapii będący samodzielnymi pracownikami naukowymi. W wyjątkowych wypadkach jednym z członków Komisji może być superwizor Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego z co najmniej 10-letnim doświadczeniem w superwizowaniu, nie będący samodzielnym pracownikiem naukowym.
3. Kandydaci i superwizorzy zostają powiadomieni z miesięcznym wyprzedzeniem o terminie i miejscu egzaminu oraz o składzie komisji egzaminacyjnej. 
4. Kandydat uiszcza opłatę egzaminacyjną, której wysokość jest corocznie ustalana przez Zarządy SNP i SNTR w zależności od aktualnych potrzeb, a dowód wpłaty przywozi do okazania na egzamin. Od 2014 r. opłata wynosi 900 zł, należy ją wpłacić na konto SNP PTP: Sekcja Naukowa Psychoterapii PTP PKO BP VI O/Warszawa, ul. Puławska 15, 02-515 Warszawa NRB: 50 1020 1068 0000 1802 0072 6281 tytuł wpłaty: opłata egzaminacyjna na certyfikat psychoterapeuty, imię i nazwisko.

Obecność superwizora rekomendującego do egzaminu na certyfikat psychoterapeuty jest niezbędna. Gdy superwizor zapowie swą nieobecność, odwołuje się egzamin; jeżeli nieobecność superwizora jest niezapowiedziana, decyzję o przeprowadzeniu egzaminu podejmuje Komisja Egzaminacyjna. Komisja Egzaminacyjna na certyfikat psychoterapeuty formułuje na piśmie ocenę stanu przygotowania kandydata w stopniach od 1 do 6 w następujących obszarach: 
- Wiedza teoretyczna 
- Umiejętność stosowania adekwatnych technik 
- Wgląd terapeuty w proces terapii 
- Umiejętność spojrzenia na psychoterapię z punktu widzenia różnych podejść 
- Rozumienie charakteru zaburzeń 
Ocena ta może być uzupełniona uwagami o charakterze opisowym. 
Komisja Egzaminacyjna przesyła protokół z egzaminu do Sekretariatu Zarządu SNP PTP Zarządy Sekcji SNP PTP i SNTR PTP na podstawie wyniku egzaminu podejmują decyzję o nadaniu kandydatowi certyfikatu psychoterapeuty. W przypadku negatywnego wyniku egzaminu, kandydat ma prawo przystąpić do niego ponownie już w następnej sesji.